Produced by Sophia Canoni. Thanks to George Canonis for
his major work in proofreading
Note: The tonic system has been changed from polytonic tomonotonic, otherwise the spelling of the book has not beenchanged. Bold words have been included in &. Footnoteshave been converted to endnotes.
Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σεμονοτονικό. Κατά τα άλλα έχει διατηρηθεί η ορθογραφία τουβιβλίου. Λέξεις με έντονους χαρακτήρες περικλείονται σε &. Οιυποσημειώσεις των σελίδων έχουν μεταφερθεί στο τέλος του βιβλίου.
[Εικόνα]
…επερίμενα ακόμη μια στιγμή, για να μην πάρω το κρίμα στο λαιμόμου — κ' ύστερα ετράβηξα.. .(Σελ. 77)
Εκείνος που μου πρωτοανάφερε το όνομα του Βιζυηνού είταν ο φίλοςμου ο καημένος, ο συμμαθητής μου κι ο σύντροφος. Αγαπούσε τηνποίηση, μα περισσότερο αγαπούσε να τρέφη και να τονώνη την αγάπητη δική μου προς το τραγούδι· προς το τραγούδι καθώς χύνοταν καικαθώς κυριαρχούσε στην Αθήνα με τη Μούσα του Παράσχου και τουΠαπαρρηγόπουλου, με πολλούς από τους βραβευμένους και από τουςαβράβευτους των ποιητικών διαγωνισμών, με την κριτική σοφία τωνκαθηγητών που είτανε, από το Πανεπιστήμιο μέσα, των διαγωνισμώνεκείνων, σε φυλλάδια τυπωμένων, οι εισηγητές. Ο φίλος μουκρατούσεν εμένα ενήμερο σε όλα τα νέα τα φιλολογικά της εποχής.Αυτός με ξάφνισε με το θάνατο του Βασιλειάδη, που έκαμε ναμαυροφορέση με νέο πένθος η παρνασσική νεολαία του καιρού ύστερ'από το χαμό του Παπαρηγοπούλου· αυτός μου έφερε τον «Παρνασσό»,έκδοση ανώνυμη του Ιωάννη Παπαδιαμαντοπούλου, του δοξασμένουύστερα Μορεάς, με τα «εκλεκτά τεμάχια των συγχρόνων ποιητών» — στα1873 — και με το «Γοργόν Ιέρακα» του Αλεξάνδρου Ραγκαβή,σκαλισμένο, για να περιφυλαχτή σε ακριβή κασσετίνα, χρυσαφικόμπροστά στα χοντροδουλεμένα στιχουργικά μαστορέματα των άλλων.Αυτός αντέγραφε για μένα στίχους επί στίχων, από τα ελεγεία ταρωμαντικά του Αχιλλέως Παράσχου ίσα με τα παθητικά βογγητά τηςΦωτεινής Οικονομίδου, Σαπφώς που ντρεπόταν παστρικά να μιλήση. Οφίλος μου ήρθε κάποτε στο σπίτι μου λαχανιασμένος. Μου έφερε τησημαντικώτατην είδηση πως νέος και μεγάλος ποιητής γεννήθηκε στηνΑθήνα, που μπροστά του δύσκολα πια θα μπορούσαν οι άλλοι νακρατηθούν ορθοί. Το νέο μετέωρο είταν ένα αγόρι αμούστακο, έλεγε,που ακόμα δεν είχε τελειώσει το γυμνάσιο. Η καταγωγή του, από τηνΠόλη· μαθητής του Ηλία Τανταλίδη, της «αηδόνος του Βοσπόρου»,καθώς τότε συνειθίζανε οι θαυμαστές του να τον αναφέρουν τον τυφλόχριστοπουλικό ποιητή· μαθητής του και στο σχολείο, μα και στηντέχνη την ποιητική, κληρονόμος του και διάδοχός του ο ΓεώργιοςΒιζυηνός. Απρόσβλητο πιστοποιητικό της αξίας του ο «Κόδρος», τοεπικό του ποίημα που το είχε στείλει στο Βουτσιναίο διαγωνισμό του1874, και που πήρε το βραβείο, τη δάφνη με τις χίλιες δραχμές.Κριτικός εισηγητής μέσα σ' εκείνο το διαγωνισμό και διαλαλητής τηςανατολής του νέου άστρου ο Αλέξανδρος Ραγκαβής πάντα. Είταν αυτό,το δεύτερο πραξικόπημα της κάπως ταχυδαχτυλουργικής ευφυίας τηςπολύτροπης αυτής κορυφής τότε μέσα στη φιλολογία μας· το πρώτοείτανε το βραβείο που έδωκε στον «Αρματωλό»,