Produced by Sophia Canoni
Note: The tonic system has been changed frompolytonic to monotonic. The spelling of the bookhas not been changed otherwise.
Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει απόπολυτονικό σε μονοτονικό. Η ορθογραφία τουβιβλίου κατά τα άλλα παραμένει ως έχει.
Τραγούδια της ερημιάς, Αθήνα 1898 Δρ 2.50
Τα ελεγεία και τα ειδύλλια, Αθήνα 1898 1.50
Αγάπη στο χωριό, Αθήνα 1910 0.80
Goethe: Ιφιγένεια εν Ταύροις, μετάφραση 1η έκδοση,
Τοβίγκη(1) 1910 2.00
Ο πύργος του ακροποτάμου, Λογοτεχνική Βιβλιοθήκη
Φέξη, Αθήνα 1915 3.00
Υπεράνθρωπος, Λογοτεχνική Βιβλιοθήκη Φέξη, Αθήνα 1915,3.00
Geigerstam: Το βιβλίο του μικρού αδερφού, μετάφραση
Αθήνα 1916 2.50
ΤΥΠΩΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΛΙΓΟ
Τάσω κι άλλα διηγήματα
Goethe: Φάουστ, μετάφραση
Hofmannsthal: Ηλέκτρα, μετάφραση
1) [Η λέξη δεν διαβάζεται καλά]
Ιφιγένεια
Θόας, βασιλιάς των Ταύρων
Ορέστης
Πυλάδης
Αρκάς
Η σκηνή στο δάσος εμπρός στο ναό της Άρτεμης.
Για τη σκηνή η μετάφραση θεωρείται χειρόγραφο.
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ. Στους ίσκιους σας ασίγαστες κορφέςτου παλαιού, ιερού, πυκνόφυλλου άλσους,καθώς και στης θεάς το ατάραχο άδυτο,νιώθω ακόμα την ίδια ανατριχίλα,πρώτη φορά που τα πατώ σα νάταν,κι ο νους μου εδώ δε συνηθίζει. Τόσουςχρόνους κρυμμένη με κρατεί εδώ τώραμια θέληση υψηλή, που εμπρός της σκύβω•μα πάντα μένω ξένη, όπως στο πρώτο.Τι αχ! με χωρίζει απ τους καλούς μου η θάλασσα,και μακρές μέρες στέκω στο ακρογιάλι,με την ψυχή ζητώντας των Ελλήνωντη χώρα• και το κύμα μόνο κούφιαβογκώντας μου απαντά στους στεναγμούς μου.Αλί του, από γονιούς μακριά κι αδέρφιαπου έρμη ζωή περνά! Του τρώγ' η λύπητην πιο γλυκειά χαρά μπροστά στα χείλη.Πάντα πίσω πετούν οι στοχασμοί τουστις πατρικές στοές, όπου το πρώτοτον ουρανό τού άνοιξε μπρος του ο ήλιος,όπου τ' αδέρφια, παίζοντας, ολοέναπιο σφιχτά με γλυκούς δεσμούς δένονταν.Με τους θεούς δεν πιάνομαι• όμως είναιαξιολύπητη η θέση της γυναίκας.Στο σπίτι και στον πόλεμο ο άντρας άρχει,και στα ξένα δε χάνεται• τον πλούτοαυτός χαίρεται, αυτόν δοξάζ' η νίκη!και τιμημένο τέλος τον προσμένει.Πόσο στενή είναι η τύχη της γυναίκας!Απότομο άντρα να υπακούη της είναιπαρηγοριά μαζί και χρέος• αλί τηςαν τη ρίξη στα ξένα ενάντια μοίρα!Κ' εμέ εδώ ο Θόας, άντρας γενναίος, μ' έχεισε σοβαρά, ιερά δεσμά σκλαβώσει.Ω, με ποια μου ντροπή, θεά, το λέωπως απρόθυμα μέσα μου δουλεύωτη σώτειρά μου εσέ! Με θέλησή μουέπρεπε τη ζωή μου να σου τάξω.Πάντα έλπισα σ' εσέ κ' ελπίζω ακόμασ' εσέ, Άρτεμη, που εμένα τη διωγμένηκόρη του βασιλιά του πιο μεγάλουστην ιερή, απαλή σου αγκάλη πήρες.Ναι, του Δία κόρη, αν τον τρανό τον άντρα,που παίδεψες την κόρη του απαιτώντας,αν το θεϊκό Αγαμέμνονα,