Produced by Sophia Canoni
Note: Numbers in curly brackets relate to the footnotes that havebeen transferred at the end of the book (as endnotes). The tonicsystem has been changed from polytonic to monotonic. A table withspelling and other mistakes has been incorporated in the text.The spelling of the book has not been changed otherwise. Words initalics are included in _.
Σημείωση: Οι αριθμοί σε αγκύλες {} αφορούν στις υποσημειώσεις τωνσελίδων που έχουν μεταφερθεί στο τέλος του βιβλίου. Το τονικόσύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σε μονοτονικό. Ο Πίνακαςπαροραμάτων έχει ληφθεί υπόψη στο κείμενο. Η ορθογραφία τουβιβλίου κατά τα άλλα παραμένει ως έχει. Λέξεις με πλάγιουςχαρακτήρες περικλείονται σε _.
Ρόδα και Μήλα
Quale i fioretti dal notturno gielo
Chinati e chiusi, poi che'l Sol gl' imbianca,
Si drizzan tutti aperti in loro stelo.
Dante, Inf. II, 43(1-3).
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣà PARIS, chez:Η. WELTER, EDITEUR(4, RUE BERNATD-PALISSY,4)
1902
Ρόδα και Μήλα
Μια μέρα περπατούσαμε μαζί στο περιβόλι της Αγάπης. Μαζί μυρίζαμε ταρόδα· κόφταμε τα μήλα μαζί. Τα ρόδα χρήσιμα δεν είναι· είναι πιοχρήσιμα τα μήλα. Το καλοκαίρι, σα δηψάς, το μήλο σε δροσίζει, καισαν πεινάς, σε θρέφει. Το ρόδο το καημένο άλλη δουλειά δεν ξέρειπαρά να μοσκοβολάη. Ωςτόσο μου έλεγες στο περιβόλι της Αγάπης πωςταγαπούσες τα δύστυχα τα ρόδα, πως σαν τα μυρίζεις, σου φαίνεται πιονόστιμο και το μήλο.
Μήπως κι ο νους του αθρώπου δεν έχει τα ρόδα και τα μήλα του σαν τοπεριβόλι; Ρόδα είναι της φαντασίας μας τα παιδιά· μήλα τα παιδιά τηςεπιστήμης. Και τα δυο μαζί στολίζουνε ταθρώπινο το περιβόλι.
Στο περιβόλι της Αγάπης, που περπατούσαμε μια μέρα μαζί, τέτοιαλόγια σου είπα, και σήμερις σου μάζωξα, να σου τα χαρίσω, τα μικράμου τα ρόδα και τα μήλα μου τα μικρά, που αν τύχη κ' έχουνε αλήθειαλίγο ζουμί και λίγη μυρουδιά, σε Σένα το χρωστούνε, το χρωστούνε στοΠεριβόλι της Αγάπης.
Τρίτη, 8 τ' Άη Δημήτρη, 1901.
Όταν πήρα να μαζώξω δώθε κείθε όσα είχα δημοσιεμένα είτε σεπεριοδικά, είτε σε φημερίδες, και που τα ξανατυπώνω σήμερις με τηχρονολογική τους τη σειρά· όταν τα ξαναδιάβασα κ' έβαλα στο καθένακι από μια σημείωση, όταν από το πρώτο που έγραψα ίσια με το στερνό,τα κοίταξα ένα ένα, δεν μπόρεσα να μην απορήσω, βλέποντας πώς και μετι τρόπο άλλαξε το ζήτημα το γλωσσικό από τα 1888 ως τα 1901. Τότεςπολεμούσαμε τους δασκάλους, γιατί όλοι τους είτανε δασκάλοι· τώραπολεμούμε κάτι μισοδασκάλους — ή δασκαλάκια. Τότες πολεμούσαμε τηνκαθαρέβουσα· τώρα πολεμούμε τη μισοκαθαρέβουσα. Τότες πολεμούσαμεμια γλώσσα που ήθελε κάτι να φανή· τώρα πολεμούμε μια γλώσσα που δεθέλει τίποτα να είναι. Τότες πολεμούσαμε μια γραμματική που γύρεβενα μας φέρη πίσω ίσα με του Ξενοφώντα το τυπικό· τώρα πολεμούμε μιαγραμματική που μήτε ομπρός λέει να πάη μήτε πίσω, παρά στέκεταιαγράμματη στον αέρα. Τότες πολεμούσαμε πεθαμμένους· τώρα πολεμούμετους αγέννητ