“Toen ik dit heerlijke, weldadige, mooie, o! zoo mooie boek in handen kreeg van Augusta de Wit, dacht ik, dat wanneer er nogeens een paar schrijvers als deze opstonden, dan zou eindelijk de hoop ontstaan een Nederlandsch-Indische literatuur te krijgen,die door haar verfrisschenden, verreinenden invloed het leven daar kon zuiveren van materialisme.—Ik meende vroeger altijddat het aan Indië zelf lag, dat het daar geen land was om mooie dingen te zien en daar vreugdevol van te schrijven. Maar nuis het gekomen! dit mooie boek heeft het mij doen zien.”