Kijkjes in het land van keizer Frans Jozef.
Het Corso op den Ring.
Oostenrijks hoofdstad is een der mooiste parelen aan Europa’s stedenkroon, en zoowel om de kunstschatten, die het herbergt,de pracht van zijn gebouwen en parken, den aard van zijn bewoners, als om de heerlijke omgeving op niet te verren afstand,blijft Weenen een veelgeliefd doel voor de reizende wereld.
De “Wiener Burgmusik”.
Ook in ons land denkt men al spoedig aan Oostenrijk en dus daarmee tevens aan Weenen, als men zich voorbereidt tot een degelijkegroote reis, hetzij die ontspannings- en gezondheidsreis is, of dienen moet om een extra’tje op de aangenaamste wijze kleinte krijgen, of eenvoudig een geregeld terugkeerende zomertournee is. En het is eigenaardig, hoeveel dat land aanbiedt uithet oogpunt van landschappelijk schoon en in hoe groote verscheidenheid het dat presenteert.
Het uitgestrekte keizerrijk in het hart van Europa draagt als het ware velerlei stempels, gelijkend op die der aangrenzendelanden, zoodat er iedereen zijn smaak bevredigen kan. Wat het landschap aangaat, bijna nergens zal men zooveel afwisselingkunnen aantreffen. Van den noordrand der donkere en dreigende Karpathen tot den met villa’s omzoomden oever van het Gardameer,van Rübezahl’s door sagen gewijd vaderland in het Reuzengebergte tot het eeuwige ijs van de tiroolsche Hoogalpen, en verderdan naar de subtropische kust van Dalmatië aan de schoonste zee der wereld, breidt zich uit een dicht bevolkt land van hoogebeschaving met als hoofdstad een der voornaamste steden der wereld.
De Votivkerk te Weenen
Even verscheiden nu als taal en zeden en dracht van de onder de kroon van het huis Habsburg vereenigde volkeren en stammen,is ook het land, dat in een roemrijk verleden de rol heeft vervuld van een ijzeren bolwerk der westersche beschaving tegenhet verwoestende fanatisme van het Oosten. Weenen, de schitterende, heeft de laatste aanvallen van de aanstormende hordengetrotseerd en de macht van het steeds opnieuw dreigende spook voor goed gefnuikt.
Het Hofburgtheater te Weenen.
En waarheen men ziet, aan de Donau en op de hemelhooge rotszuilen der Dolomieten, in Weenen en in de woeste eenzaamheid vanhet Karstplateau, overal verrijzen oude kasteelen en burchten en leggen getuigenis af van den verbitterden strijd, die ervroeger is gevoerd. De Romeinen hadden over geheel Noricum tot het kasteel Vindobona, waar nu Weenen ligt, en het grootereCarnuntum, hun garnizoenen, en hebben overal talrijke, zorgvuldig in stand gehouden herinneringen aan hun beschaving achtergelaten;over Weenen liep de weg, door de kruisvaarders gegaan, en waarheen men ziet, telkens treft men nog sporen uit het v