Produced by Sophia Canoni
Note: The tonic system has been changed frompolytonic to monotonic. The spelling of the bookhas not been changed otherwise.
Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει απόπολυτονικό σε μονοτονικό. Η ορθογραφία τουβιβλίου κατά τα άλλα παραμένει ως έχει.
Τραγούδια της ερημιάς
Τα ελεγεία και τα ειδύλλια
Αγάπη στο χωριό
Ο πύργος τον ακροπόταμου
Υπεράνθρωπος
Τάσω, Στο σκοτάδι και άλλα διηγήματα
Φθινόπωρο
ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ:
Goethe: Ιφιγένεια εν Ταύροις
» Φάουστ
Hofmannstahl: Ηλέκτρα
Geijerstam: Το βιβλίο του μικρού αδερφού
ΤΥΠΩΝΟΝΤΑΙ:
Βραδινοί θρύλοι, ποιήματα
ΕΚΔΟΤΗΣ ΜΙΧΑΗΛ Σ. ΖΗΚΑΚΗΣ, ΑΘΗΝΑΙ1920
Άσ' τη βάρκα στο κύμα όπου θέλει να τρέχη,ας oρίζη το αέρι τιμόνι, πανί,τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,είναι πιο όμορφοι οι άγνωροι πάντα γιαλοί·η ζωή μια δροσιά είναι, ένα κύμα· ας το φέρηόπου θέλει το αέρι, όπου ξέρει το αέρι.
Ας αλλάζουν λιβάδια με βράχους και δάση,γύρω ας φεύγουν που πύργοι, που καλύβας καπνός·είτε ειδύλλιο γελούμενο απλώνεται η πλάση,είτε αντάρες και μπόρες κρεμά ο ουρανός,μη θαρρείς το πανί σου μπορείς να βαστάξης,όπου θέλει το κύμα μαζί του θ' αράξης.
Τι γυρεύεις, τι θέλεις μη και συ το γνωρίζεις;κι έχεις πιάσει ποτέ σου το τι κυνηγάς;μη όπου σπέρνεις καλό το κακό δε θερίζεις,δε σκοντάβεις σε ρώτημα σ' ότι ρωτάς;Κι ό τι σ' έχει μαγέψει κι ό τι σου έχει γελάσειτο έχεις μόνος κερδίσει, μοναχός ετοιμάσει;
Άσε τότε το κύμα όπου θέλει να σπάζη,άσ' τις ζάλες να σέρνουν τυφλά την καρδιά·κι αν τριγύρω βογκά κι αν ψηλά συννεφιάζη,κάπου ο ήλιος σε κάποιο γιαλό θα γελά,κι αν πικρό την ψυχή σου το δάκρυ τη ραίνη,πάντα κάπου κρυφτή μια χαρά την προσμένει.
* * * *
Παλιές αγάπες, τη θολή την ώρα αυτή ως περνάτεκαι τρεμοφέγγετε στο φως λουσμένες το απαλό,βαθιούς απόμακρους αχούς σβησμένους μου ξυπνάτε,σαν τους που στέλνει η θάλασσα σε απάνεμο γιαλό.
Μια σα θλιμμένη Παναγιά περνά χλομή· μια πλάνο,λαύρο σκορπά το γέλιο της και χύνεται φωτιά,άλλη αεράκι αργογλιστρά πρωινό στη χλόη απάνω,μιας άλλης χύνει αντάριασμα και τρικυμιά η ματιά.
Κάποια σ' ένα δροσόνερο σκύφτει σιγά και πίνει,άλλη διαβαίνει ονειρευτή στο κρύο το δειλινόκι άλλη άπιαστη γοργοπετά και πίσω δεν αφίνειμηδέ όσο ροδοσύννεφο στον αυγινό ουρανό.
Όλες εσείς την ώρα αυτή καθώς σιγοπερνάτεκι αυλές μπροστά μου φεύγετε και χάνεστε θολές,ή τα χλωρά στεφάνια σας περήφανες κρατάτε,ή κουρασμένες σέρνεστε σε λιτανίες δειλές,
μες στην ψυχή που ησύχασε, στους πόθους στομωμένη,όσο κι αν είστε σαν αχοί που πνίγονται μακρά,φέγγετε μια στιγμή απαλά σαν άνοιξη ανθισμένη·και σβήτε σα ροδόφωτα σε βραδινά νερά.
* * * *
Μαύρα βαραίνουν όνειρα βαριά το νου μου ακόμηενώ σιγά το βήμα μου φέρνω σε σένα, αυγή,μόλις του δάσους τη σγουρή χρυσώνει ο ήλιος κόμηκι η καταχνιά κακό όνειρο κι αυτή γλιστρά απ τη γη
Αύρα γλυκειά στους πράσινους βυθούς αργοσαλεύει,στα ρείκη αρχίζει το σκοπό σιγά ο κορυδαλός,μα όσο στο φως υψώνεται κι όσο ψηλά αλαργεύει,το λάλημά του χύνεται ολόηχος κάτω αυλός.
Και δες: με τις παλιές χαρές η νέα μέ