Produced by Sophia Canoni. Thanks to George
Canonis for his major work in proofreading
Note: The tonic system has been changed from polytonic tomonotonic, otherwise the spelling of the book has not beenchanged. Bold words have been included in &. Words in italics havebeen included in &.
Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σεμονοτονικό. Κατά τα άλλα έχει διατηρηθεί η ορθογραφία τουβιβλίου. Λέξεις με έντονους χαρακτήρες περικλείονται σε &. Λέξεις μεπλάγιους χαρακτήρες περικλείονται σε _.
Μ ο σ κ ι έ ς
ΑΘΗΝΑΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ Κ. ΜΑΪΣΝΕΡ ΚΑΙ Ν. ΚΑΡΓΑΔΟΥΡΗ1898
Σε ποιον άλλονε παρά &Σε Σένα&, που με ταθώο της ζωής αφρόγαλα μαζί,φλέβα σε φλέβα την ψυχή της Μάνης μας της ακριβής μέσα μου έχυσες,κόμπο σε κόμπο μ' επότισες τη Ρωμέικη Ψυχή τη Μεγάλη;
Σε ποιον άλλονε, σε ποιον παρά &Σε Σένα&, που με ροδόγαλα καιμοσκοφιλήματα, — ω ταλησμόνητα φιλάκια σου τα ουράνια, που αιώνια τηνψυχή μου δροσίζουν, — φιλόστοργα γλυκοζύμωσες την καρδιά μου τηνάπλερη, κατασταλάζοντας μέσα της της Ρωμέικης Ζωής την Αγάπη;
Σε ποιον, σε ποιον άλλονε παρά &Σε Σένα&, της Ζωής μου και της Ψυχήςάγγελέ μου παρήγορε, που στα γλυκόλαλά σου τα νανουρίσματα, σταπαραμύθια σου τα πανώρια, — της φαντασίας σου και της Μάνης μαςξόμπλια αχτιδοΰφαντα, — ανάθρεψές μου το νου, το αίοθημα ανάστησέςμου, εφύσηξες μέσα μου, με την τρανή την ψυχή σου μαζί, τον έρωτα τοναπέραντο στην Αθάνατη τη Λαλιά Σου;
Θάνε μια μέρα λαμπρή, — ω χαρά, χρυσανατέλλει η αβγή της, — και θάνεμέρα μεγάλη κι αγνή για την αθάνατή μας Πατρίδα.
Παληκάρι ρωμιόπουλο, θεοφώτιστο κι αντριωμένο, θαφίση τιςχλωροπράσινες βουνοκορφές του Ολύμπου ή του Μαίναλου.
Αθώρητο κι αγνώριστο, στης Πολιτείας τα πολυτάραχα σπλάχνααεροπατώντας θα κατεβή, ιεροφάντης και μάρτυρας.
Πώς ήθελα να ζήσω να το ιδώ!
Πώς ήθελα να ζούσα να τακούσω!
Φουστανέλα ολόλεφκη σεμνά τη λυγερή του μέση θα συσφίγκη.
Λεβέντικη φλοκάτα τις διάπλατές του πλάτες θα σκεπάζη.
Θα λαλή.
Χρυσάφια νάματα θα ρέη το μαγικό του στόμα.
Θα ψάλη.
Δε θάχη συνηθισμένον τόνο το τραγούδι του.
Κοινόν ήχο η φωνή του δε θάχη.
Ροδόσταμα πεντάγλυκο το τραγούδι του θα ρέη.
Θα χύνεται αγγέλου μελωδία η φωνή του.
Θάνε αηδονολάλημα ουράνιο.
Τρισάγια θάνε μουσική.
Πώς ήθελα να ζήσω να τακούσω!
Πώς ήθελα να ζήσω να το ιδώ!
Από κάθε άκρη Ελληνική θακούσουν τη Λαλιά του την Αθάνατη.
Νεκροσαβανωμένοι τότε θα τρέξουν γύρωθέ του οι Φαρισαίοι κ' οι
Γραμματικοί.
Αλαφιασμένοι θα τόνε ρωτούνε, μωροθάμαστοι.
Βαμμένοι, μιαροί θενά ζητούν να τον καταπετρώσουν.
Θακούση — ω θακούση στα βάθη της πεντάβαθης ψυχής του — της καρδιάςτου της απέραντης αντίλαλο· — θακούση, θα τακούση κι ο χρυσός μας οΛαός τ' Αθάνατο Τραγούδι Του.
Θενά ξυπνήση!
Και ξυπνώντας από τόνειρο βαθύ, — που δόλια μας τον αποκοίμησαν οιάμωροι, — μες το τρισάγιο απόφωνο του παναρμονίου τραγουδιούθαναγνωρίση τη Λαλιά του — την ψυχή του Α θ ά ν α τ η.
Θαγριέψη,
Θα χυμήση,
Θαρπάξη από τα νύχια τους τα βρώμικα,
Να δοξοστεφανώση τον Τρανόν Τραγουδιστή· Και θα τον