THREN I.
THREN II.
THREN III.
THREN IIII.
THREN V.
THREN VI.
THREN VII.
THREN VIII.
THREN IX.
THREN X.
THREN XI.
THREN XII.
THREN XIII.
THREN XIIII.
THREN XV.
THREN XVI.
THREN XVII.
THREN XVIII.
THREN XIX.
EPITAPHIUM
Tales siut hominum mentes, quali pater ipse
Iuppiter auctiferas lustravit lumine terras.
WDZIECZNEY, UCIESZONEY, NIEPOSPOLITEYDZIECINIE: KTORA CNOTWSZYTKICH Y DZIELNOSCI PANIENSKICHPOCZATKI WIELKIE POKAZAWSZY:NAGLE, NIEODPOWIEDNIE,W NIEDOSZLYM, WIEKU SWOIM, Z WIELKIMA NIEZNOSNYM RODZICOW SWYCHZALEM ZGASLA: IAN KOCHANOWSKI,NIEFORTUNNY OCIEC SWOIEY NAMILSZEYDZIEWCE ZLZAMI NAPISAL.
Wszytki płácze, wszytki łzy Heráklitowé,
Y lámenty, y skárgi Simonidowé,
Wszytki troski ná świećie, wszytki wzdychánia,
Y żale, y frásunki, y rąk łamánia,
Wszytki á wszytki záraz w dom sye móy nośćie,
A mnie płákać méy wdźięcznéy dźiéwki pomośćie:
Z którą mię niepobożna śmierć rozdźieliłá,
Y wszytkich moich poćiech nagle zbáwiłá.
Ták więc smok, upátrzywszy gniazdo kryiomé,
Słowiczki liché zbiéra, á swé łákomé
Gárdło páśie: tym czásem mátká szczebiece
Uboga, á ná zbóycę co raz sye miece,
Próżno: bo y ná sámę okrutnik zmiérza,
A tá niebogá ledwé umyka piérza.
Próżno płakać, podobno drudzy rzeczećie:
Cóż prze Bóg żywy, nie iest próżno na świećie?
Wszytko prózno: mácamy gdźie miękcéy wrzeczy,
A ono wszędy ćiśnie: błąd wiek człowieczy.
Niewiem co lżéy, czy w smutku iáwnie żáłowáć,
Czyli sye z przyrodzeniem gwałtem mocowáć.