Produced by Sophia Canoni
Note: The tonic system has been changed from polytonic tomonotonic, otherwise the spelling of the book has not beenchanged. Bold words are included in &. One footnote hasbeen transferred at the end of the relevant section.
Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σεμονοτονικό. Κατά τα άλλα έχει διατηρηθεί η ορθογραφία τουβιβλίου. Λέξεις με έντονους χαρακτήρες περικλείονται σε &.Μία σημείωση στο τέλος της σελίδας μεταφέρθηκε μερικέςπαράγράφους πάρα κάτω.
ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
ΕΚΔΟΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ "ΕΣΤΙΑΣ„ 44 — Εν οδώ Σταδίου — 44
1912
44-Εν οδώ Σταδίου — 44
1912ΚΩΝΣΤΑΝΙΝΟΥ Δ. ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΗ
Μάνα μου! έζης κι' όλος μου χρυσός ήτον ο βίος
Απέθανες· 'σκοτείνιασεν, έγεινε μαύρος, κρύος.
Τι μ' ωφελεί τον τάφο σου, τον έρημο, εμπρός μου
Να βλέπω; Τι με ωφελούν τόσ' αγαθά του κόσμου,
Όταν με λείπη η στοργή, κ' η μητρική καρδία;
Όταν φυλάκι μητρικό με λείπη και θωπεία;
Τι μ' ωφελεί μανούλα μου, 'ςτό μνήμα σου επάνω
Να χύνω δάκρυα θερμά χωρίς να σε θερμάνω;
Ω Χάρε! Χάρε άσπλαχνε! Που 'ςτους θανάτους χαίρεις
Σκληρέ! γνωρίζεις πού κτυπάς; Γνωρίζεις πούθε παίρεις;
Ω μάνα! μέσ' 'ςτόν τάφο σου στεφάνι δάφνης κλάδου
αφίνω, πάρε! δέξε το, πες το «Σκιαί του Άδου.»
Την αυγήν της 22ας Απριλίου 1894, απεχαιρέτα την ανθοστόλιστονφύσιν, έρριπτε τας τελευταίας αναλαμπάς του βίου του και ειςηλικίαν 26 περίπου ετών, έκλινε την κεφαλήν εις τας αγκάλαςφιλτάτων αδελφών και γέροντος πολυπαθούς πατρός αφιχθέντος προολίγων ωρών, και ήγετο νεκρός ίνα αποτεθή εις φιλόξενον γωνίαν τουκοιμητηρίου Άρτης, μακράν της γενεθλίου κώμης και χωρίς να ίδη τηνπραγματοποίησιν των ονείρων αυτού. Τραγουδιστής Ηπειρώτης έθραυσετην λύραν του και την ποιμενικήν ράβδον και αναπαύεται τον αιώνιονύπνον καθ' ον χρόνον έπρεπε το άσμα του να ακούηται και ο ήχος τηςεστεμμένης λύρας του να γίνεται ζωηρότερος. Φεύγων την ατυχίαν τηςπατρίδος, απροστάτευτος, κατεσκήνωσεν εν Αθήναις, τέσσαρα προ τουθανάτου αυτού έτη, και εν στερήσεσιν ουχί εκ των συνήθων δεναπεθαρρύνθη· ηγωνίζετο τον περί υπάρξεως αγώνα και εν ταυτώεκαλλιέργει της μούσης του το τάλαντον, έκρουε την ποιμενικήνλύραν του, και εξ αυτής εξήγε φθόγγους αθώους, φυσικούς,μυρίζοντας από βουνόν και θυμάρι, αναπαριστώντας τον απλούν καιφυσικόν βίον των βουνών, των ποιμένων, των χωρικών. Απ' αρχής ηλύρα του ένα έκρουσε τόνον και καθίστατο ούτος οσημέραιζωηρότερος, ευχυμώτερος, συγκινητικότερος, υπέρτερος πάσης άλληςπαραφωνίας. Έψαλε μετά ζωηρότητος τον αγροτικόν και ποιμενικόνβίον εις τα &Αγροτικά& του και τον &Τραγουδιστήν&, όστις και τηνδάφνην του ποιητικού αγωνίσματος έδρεψε, τον εζωγράφισε μετάχάριτος εις αναρρίθμητα ποιήματα και διηγήματα κατασπαρέντα ειςδιάφορα περ